Kochać człowieka

Zamknięci w domach, wpatrzeni w ekrany telewizorów, komputerów, laptopów, tabletów i smartfonów trwamy, od ponad roku, w izolacji wymuszonej przez pandemię. Tydzień, dwa, miesiąc, dają się jakoś wytrzymać, jest wtedy ciągle nadzieja, że to niedługo, co najwyżej ciut więcej niż chwila. Mijają jednak kolejne tygodnie, później miesiące a my ciągle w zamknięciu, i nagle wiadomość, że wolno wyjść z domu.

Już ma się nadzieję, że po wszystkim, zaraza minęła i znów jesteśmy wolni, możemy spotykać się z ludźmi nie poprzez ekran a w świecie rzeczywistym, wreszcie widzimy człowieka, z którym rozmawiamy, całego a nie tylko do pasa. Wracamy do domu i z przyzwyczajenia włączamy któryś ekran i sprawdzamy najnowsze wiadomości, a tu na dolnym pasku przelatują jakieś straszne liczby nowych chorych i tych, których już nigdy nie spotkamy. I od razu wiemy, że przez kolejne tygodnie, a pewnie i miesiące, znów zostaniemy zamknięci w domach.

I jak tu kochać człowieka, gdy nie ma go przy nas? Organizatorzy biennale organizowanego pod tym pięknym, humanistycznym tytułem zapewne z niepokojem oczekiwali na zdjęcia, które napłyną. Wszak wszystko spowolniło się, a czasem wręcz ustało. Ludzka energia też przygasła. Jaka, w takich warunkach, będzie obrazowa odpowiedź fotografów na ten czas odseparowania ludzi od siebie? Jak opowiadać o ludzkich relacjach gdy nie wolno ich podtrzymywać?

A jednak jako rodzina człowiecza nie poddaliśmy się. Ograniczenia doskwierały, szczęśliwie czasem otwierano furtki do chwilowej wolności. Ale i izolacja – życie w skrajnie zminimalizowanym, kameralnym świecie, ograniczonym do najbliższej rodziny lub wspólnoty, z którą jest się dzień po dniu – spowodowała u wielu nowe zobaczenie swojej codzienności i swoich najbliższych. Refleksje na temat naszych bliskich, z którymi w gonitwie życia, będąc z nimi pod jednym dachem, nie stworzyliśmy pełnej, rozumiejącej się wspólnoty, okazywały się skrajnie różne.

Od mocnego zacieśnienia więzi do czasem ich całkowitego przecięcia. Takie bywają skutki społeczne i indywidualne nieprzewidzianego kataklizmu jakim ze wszech miar jest pandemia korona wirusa.

W dużej mierze właśnie o tym opowiadają zdjęcia składające się na wystawę będącą zapisem tego bardzo trudnego czasu zagrożenia, niepewności, odosobnienia, spowolnienia życia a czasem i dramatu. Na zdjęciach zobaczymy przytłaczającą samotność i towarzyszącą jej ciszę. Zobaczymy szukanie drugiej osoby, która pozwoli odczuć, że nie sami jesteśmy na świecie. Jest i życie rodzinne z bardzo współczesnym modelem ojca zajmującego się dzieckiem, czy zwracającymi się znowu ku sobie osobami starszymi. Jest dostrzeżenie niepełnosprawnych, którzy mają znacznie więcej barier do pokonywania niż tylko pandemię. I są też te chwile wolności darowane przez władze, gdy rozluźniano obostrzenia i można było wydostać się poza własne cztery ściany i wyjechać na wakacje, odwiedzić muzeum czy spotkać się z dawno niewidzianą babcią czy koleżanką.

Zdjęcie uhonorowane główną nagrodą jest uniwersalnym obrazem podsumowującym ten ostatni trudny czas.

Panuje na nim nieład, podobnie jak stało się z życiem wielu współczesnych. Stary porządek i poczucie bezpieczeństwa zostały mocno naruszone. Autorka zdjęcia stawia pytanie – czy powrócimy do tego co było, wymazując z pamięci niechcianą pandemię, czy też pozostawi ona mocny odcisk na naszym dalszym życiu? Czy znów będzie pęd do sukcesu a w wolnym czasie zabawa do utraty tchu, czy może spokojne smakowanie życia w jego najróżniejszych postaciach ze świadomością, że wolność i wynikająca z niej radość mogą zostać znów odebrane.

Andrzej Zygmuntowicz

wernisaż: 9 lipca, godz. 18.00

Nagrodzeni:

I NAGRODA - Anna Jakubowska - Gdańsk (Agawa) za pracę Pracownia artystyczna WL4

II NAGRODA
Krzysztof Gołuch - Knurów (ŁUKASZ) za zestaw Smak życia
Tadeusz Koniarz - Tarnów (MARTA76) za zestaw Pstryk w Luwrze

III NAGRODA
Joanna Borowiec - Rumia (J.B.) za zestaw Urodziłem się w obozie
Zofia Anna Puszcz - Lidzbark Warmiński (ZAPF) za zestaw Ojcostwo
Marcin Walewicz - Śmigiel (WalewskY) za pracę Z pokolenia na pokolenie

WYRÓŻNIENIA HONOROWE
Krzysztof Gołuch - Knurów (Łukasz) za zestaw Covidowy Mikołaj
Anna Jakubowska - Gdańsk (Agawa) za pracę Spacer
Ireneusz Kaźmierczak - Tychy (LOCK2020) za pracę z zestawu Tychy Lockdown
Kinga Kruś-Kołodziej - Bydgoszcz (ASAMI 1990) za pracę Po drugiej stronie marzeń